zaterdag 7 juli 2007 20:50 door Draver
Zondagmorgen 04.30 uur gaat de wekker, we hebben om 05.30 uur afgesproken om naar La Villa te gaan, zaterdagavond vroeg in bed en redelijk geslapen, alles stond al in gereedheid om mee te nemen. Eerst een stevig ontbijt yughurt met müsli en wat rozijnen verder heb ik nog wat bananen en vloeibare voeding en een paar zakjes gel meegenomen, en twee bidons een met Enervit en de andere met water om de gelletjes weg te spoelen anders is de concentratie te sterk.
Hans en Cees waren aan de late kant op de afgesproken plaats, ik had mijn tijd hard nodig om bij de splitsing naar de Giau te komen,vorig jaar was ik daar 5 minuten te laat en moest ik toen noodgedwongen via de Falzerego terug naar de finish. Het is al een hele hektiek onderweg de weg vol met fietsers naar La Villa iedereen goed ingepakt de temperatuur is redelijk nu 9 graden, vorig jaar was het behoorlijk kouder 4 graden bij de start, het is wederom weer een hele ervaring, je waant je even dat je in de Tour of de Giro meedoet, met al die helikopters in de lucht voor de TV opnamen van de RAI 3 Bolzano, we werden toegesproken en ingezegend door een plaatselijke pastoor.
Bij aankomst in La Villa waar wij links naar boven moesten stond ik verder achterin dan vorig jaar, om 06.15 gaan de snelle semi profs van start het duurt nog tot 06.45 uur tot ik door de start boog rijd, dus ik heb al een half uur verloren. Toch maar niet gaan forceren, in Corvara bij de eerste bocht staat mijn vrouw, niet gestopt vorig jaar wel in mijn enthousiasme, nu direct aan de klim begonnen van de Campolongo, boven ook direct de afdaling naar Arabba, en verder met de beklimming naar de Pordoi, bij de doorkomst alleen even mijn jasje aan gedaan en gelijk verder naar de Sella, hier in de afdaling een paar slechte stukken weg wat goed aangegeven werd door parcourswachten met gele vlaggen.
Daarna de beklimming van de Gardena met halfweg een verzorgingspost, hier was het erg gezellig met muziek en personen in klederdracht die borden met kaas en worst probeerden te slijten, ik heb hier alleen mijn bidons gevuld ik wilde zo weinig mogelijk tijd verliezen, snel naar de top van de Gardena, daarna een mooie lange afdaling via Colfosco naar de finish in Corvara.
Boven bij de eerste bocht had ik weer afgesproken met mijn vrouw voor het aanvullen van wat vloeibare voeding, ik had hier al een winst van 15 minuten op vorig jaar dus dit moest lukken om nu de grote ronde te rijden, verder voor de 2e keer naar de beklimming van de Campolongo, boven besloten om snel mijn bidons weer even bij te vullen, daarna door na Arabba.
In het dal links af voor een lange geleidelijke afdaling richting Cernadoi, hier kon behoorlijk snelheid gemaakt worden we reden hier in grote groep van zeker 30 mannen en vrouwen, hier had ik vorig jaar een grote fout gemaakt en tijd verloren om op het gemak mijn kleding in te pakken en wat te eten, bij de splitsing kwam ik nu om ongeveer 11.15 uur aan, dus we konden richting de Giau. Maar tot mijn grote verbazing reden we toen nog maar met 3 man richting Belvedere, maar bij de verzorging op dit punt was het gelukkig toch wat drukker, hier werd mijn naam geroepen, het was Tanja van Vleuten we zijn samen verder richting de Giau gereden.
Na nog wat ervaringen uitgewisseld te hebben zij we begonnen aan de beklimming van de Giau, de eerste woorden die ik hoorde tijdens de beklimming was wat een klote berg is dit, we zijn alle bij zelfstandig naar boven gegaan om te beginnen aan de 29 Tornis of wel bochten, ik probeer mijn versnelling op mijn 23 achter te zetten dat geeft problemen een berg gereutel en ook op mijn 26 lukt het niet noodgedwongen moet ik al vrij snel op mijn kleinste tandje achter 29, voor mijn gevoel moet ik dan veel te snel trappen, maar er was geen keus.
Ik had bij mijn wielerspecialist een andere pion laten plaatsen voor dit zware werk, een 13/29 ik weet niet of dit verstandig was je zit dan dikwijls met afstellingsproblemen tijdens een beklimming. maar goed we moesten verder, er zit totaal geen rust in deze rotzak alleen bij de bruggetjes is het even vlak maar die waren er maar drie of vier kan ik mij herinneren, later komen er ook nog een paar tunneltjes waarvan je hoopt dat deze vlak zijn maar niet is minder waar ze zijn net zo stijl als de Giau zelf, het aftellen van de bochten gaat langzaam ongeveer 1,5 km voor de top krijg ik weer wat lichte kramp verschijnselen in mijn rechter been even van mijn fiets en wat strekken en een stukje lopen.
Het zakt gelukkig weer weg, vlug nog een gelletje genomen maar dat zal voor de kramp wel te laat zijn, ik was niet de enige die van de fiets moest met het zicht op top, er was nog een wanhopige Duitse collega die vroeg wat hij aan de kramp moest doen, we zijn toch boven gekomen, even de bidons weer bijvullen en een beker Cola leeg gedronken en een paar stukjes banaan.
Daarna snel weer naar beneden voor de laatste twee in een beklimmingen de Falzorego en de Valparola, hier kon ik weer redelijk in mijn ritme komen maar deze is ook veel minder zwaar, hier kan je zo nu en dan even de druk van je pedalen halen, nog een poosje met een Italiaan meegereden, die riep alleen maar tijdens het laatste gedeelte van de beklimming Basta, Basta er kwam geen ander geluid meer uit.
Boven op de Falzorego nog wat gegeten en verder voor de laatste korte km klimmen nog een rot stijl stukje naar boven van de Valparola hier boven de windstopper aangedaan en begonnen aan de zegetocht voor je zelf naar La Villa en Corvara heerlijk afgedaald en hier nog wat plaatsjes gewonnen, in het laatste stuk naar Corvara had ik nog wat kracht over om nog wat op de macht naar Corvara te rijden, bij de finish nog een klein sprintje met een Duitser ik kon niet anders het voelde als een plicht,hier stond mijn vrouw en die was nog gelukkiger dan ik zelf was op dat moment.
Hierna heerlijk in het gras gaan liggen om bij te komen het was dit jaar gelukt maar vraag niet hoe,na een half uurtje zijn we naar binnen in de ijshal gegaan ik had trek gekregen na al die zoetigheid in wat hartigs ik heb een heerlijk stuk vlees met friet genomen en een heerlijk pilsje daarna weer naar buiten in het zonnetje heerlijk in het gras gezeten, het was erg gezellig.
Daarna om ongeveer 18.00uur besloten om naar het appartement in Colfosco te gaan dit betekende dat ik nog een stukje omhoog moest, gelukkig had mijn vrouw mijn loopschoenen meegenomen, we zijn dus maar te voet naar het appartement gegaan als was dat ook een marteltocht. heerlijk onder de douche en even op bed gelegen, daarna niet meer naar Corvara geweest het begon te regenen, dus toch maar vroeg naar bed 20.30 uur tot de volgende dag 08.30 uur dus het klokje rond.
Direct na afloop zeg ik tegen mijzelf dat doe ik nooit meer maar dat gevoel had ik vroeger ook altijd na het lopen van een Marathon, maar de pijn is nu weer weg,en het verlangen is groot om deze pijn weer te ervaren dus in oktober maar weer voorinschrijven, mijn tijd was 8.55.27 uur over 138 km en 8 beklimmingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten